4. Republika – Mamona. Ś.P. Grzegorz Ciechowski trafnie demaskuje branżę muzyczną. Bez ogródek wyznaje: Ta piosenka jest pisana dla pieniędzy. Cały zespół tapla się w morzu zielonych dolców – wymowne, a zarazem szydercze. 3. ABBA – Money, Money, Money. Muzycy zespołu ABBA na pewno nie mieli problemu z pieniędzmi.
Dla Hajsu Lyrics[Zwrotka 1]Gość lubił dragi trochę i chciał zwiedzać EuropęJak się dowiedział, że coś śpiewam, prosił; "Pokaż mi!"Twierdził, że wali POP'em, i że wyczuwa flotęI że ma do mnie prośbę, no a tak w zasadzie dealŻe chce mi sprzedać historię miłosnąA hajsem z singla się dzielić fifty-fiftyŻe zwiedzi za to Manchester i MoskwęA zdjęcia z podróży, to wyśle dla tej byłej swej(Jedziesz)Chociaż na co dzień to ziomek był drewnoTo ona strugała wariataCiągłe spacery po wino do TESCOI Netflix, i TV na ratachNie śpi, bo kmini jak spłacaćŻal mu, że sprzedał ten bitcoinIch cały związek to niezłe jaja od tego kastrata, no sitcomI te jej przydługie siedzenia w łazienceI to, że zawsze towarzyszył jej IPhoneRobiła coś, czego niczym nie podetrzeszSumienia nie odświeżysz, szczypie w oczy jak szampon[Bridge]A Ty się słuchaczu za bardzo nie wczuwajI proszę pamiętaj o tym, że ta piosenka pisana jest..[Refren]Dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsuPisane dla pieniędzyDla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsuPisane dla pieniędzyDla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsuPisane dla pieniędzyDla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsuPisane dla pieniędzy[Zwrotka 2]Ziomek się coś tam już zaczął domyślaćPrzyjaciel mu mówi, weź olej nie wartoGdyby coś wiedział, to lałby i lałby do wannyZ wrzuconą suszarkąStringi Calvin'y Klein'y, perfum Paco RabanneOna na co dzień pracuje w księgarniWięc powiedz mi typie skąd ma na to hajsCzuł, że nie pachnie dla niego, niegoCzy to przypadek, to nawet nic nie mówŻe zostawiła telefonOn wziął go na celownik bo chce wiedzieć komu, czemuDobrze znał hasło: to data urodzin, choć to durneZa kilka sekund jak w SMS wchodziCoś w nim umrzeKontakt o nazwie kosmetycznaZczaj to typie, dziwne trochęBy wysłać kosmetyczce z kibla 10 nagich fotekŁapy się trzęsąOn wybiera numer i to już historii koniec niemalTelefon głośno dzwoni z kieszeni przyjaciela[Bridge]A Ty się słuchaczu za bardzo nie wczuwajI proszę pamiętaj o tym, że ta piosenka pisana jest..[Refren]Dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsuPisane dla pieniędzyDla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsuPisane dla pieniędzyDla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsuPisane dla pieniędzyDla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsu, dla hajsuPisane dla pieniędzy
Słuchaj nagrań piosenki Coma – Piosenka Pisana Nocą. Zobacz wykonania użytkowników serwisu iSing.pl i nagraj swoją wersję utworu!
{"type":"film","id":839259,"links":[{"id":"filmWhereToWatchTv","href":"/film/Ostatnia+szansa-2021-839259/tv","text":"W TV"}]} powrót do forum filmu Ostatnia szansa 2022-07-02 19:49:41 To taki filmowy McDonald’s czyli zjadliwy ale szkodliwy ! Lepej omijać bo w składzie jeden wielki syf ;) Wszystko schodzi na psy ;) Ogólnie oglądanie męczy ! con_desiros Ta piosenka jest pisana dla pieniędzy! Ta piosenka jest śpiewana dla pieniędzy! Ta piosenka jest nagrana dla pieniędzy! Ta piosenka jest wydana dla pieniędzy!W przypadku film !!!
Tekst Piosenki: Ta piosenka jest dla mamy. Arka Noego: Ta piosenka jest dla mamy, Nasze mamy uwielbiamy Najwspanialsze są na świecie Dobrze o tym wszyscy wiecie. Ta piosenka jest o mamie W Polsce, Indiach i Wietnamie Cały świat mamusie kocha Azja oraz Europa. Dla mamusi dzięcioł stuka, Ryczy krowa, brzęczy mucha Osioł skacze aż do Bo to się zwykle tak zaczyna: pierwsza muzyczna fascynacja rodzi marzenie o pierwszej gitarze. Później następuje szereg bezsennych nocy spędzonych na mniej lub bardziej udanych próbach zagrania choć paru akordów tak, jak Hendrix, Page czy inny idol. Wtedy też pojawia się pierwsza męska przyjaźń. Podczas jednego z pierwszych wieczorów spędzonych przy wódce pada propozycja założenia pierwszego zespołu. Teraz wydarzenia toczą się już lawinowo: pierwsza piosenka, pierwszy koncert w szkolnej auli, pierwsze demo bez powodzenia wysłane do radia czy wytwórni, w końcu pierwsze zarobione graniem pieniądze, zaraz po tym pierwsza kłótnia. Maj, kasztany i pierwszy poważny egzamin, pociągający ze sobą wybory dotyczące przyszłości, równie poważne i pierwsze. Spośród nich tym najtrudniejszym wydaje się odwieczny dylemat młodego artysty: pieniądz czy pasja? Oto jest pytanie. Dla członków deathmetalowego zespołu Exterminator odpowiedź była prosta: Pasja! Pasji nie da się jednak włożyć do garnka z zupą. Nie można też spłacić nią kredytu na mieszkanie, zaciągniętego w banku na trzydzieści lat. Co komu z niej przyjdzie, jeśli nie przynosi ona wymiernych zysków? Ba, nie przynosi nawet satysfakcji, bo na głębokiej prowincji, gdzieś w Polsce B, nie ma koniunktury na ciężkie brzmienie? Oczywiście, że można odstawić gitarę do schowka, a z szuflady wyjąć uzyskany w międzyczasie dyplom i rozpocząć pracę za biurkiem urzędu lub za sklepową ladą. Można też odłożyć do kieszeni ambicję i jako artysta zaprzedać się kulturze masowej bądź jako tuba w kampanii wyborczej uświetniać występami powiatowe dożynki i festyny spod znaku „Chmielaków“ bądź „Święta Kapusty“. Tak w skrócie przedstawia się problematyka sztuki Piotra Waligórskiego Kochanowo i okolice – muzycznej komedii społeczno-egzystencjalnej, wpisującej się w zapotrzebowanie na widowiska, które w krzywym zwierciadle ukazują prowincjonalną rzeczywistość. Spektakl jest przede wszystkim nierówny. Ma lepsze i gorsze momenty: tak zwane „dłużyzny“, podczas których ma się ochotę wyjść do szatni po płaszcz i naprawdę zabawne sekwencje muzyczne. Miejscami nie przystaje do wysokich wymagań estetycznych teatru zawodowego. Akcja rozwija się leniwie. Najpierw Marcyś (Jacek Wojciechowski), uciekając się do aż nadto eksploatowanej dziś przy każdej możliwej okazji narracji epickiej, przybliża widzom historię Exterminatora, udzielając odpowiedzi na pytanie, dlaczego wschodzące gwiazdy muzyki alternatywnej znalazły się w położeniu, które skłoniło je do łapania każdej chałtury, nawet za cenę zdrady wyznawanych przez siebie wartości. Następnie poznajemy jego kolegów z zespołu (Max Szelęgiewicz, Piotr Pilitowski, Grzegorz Łukawski), wiecznie niezadowoloną z życia żonę (Jagoda Pietruszkówna), reprezentującego jedynie słuszną opcję polityczną wójta (Krzysztof Górecki) oraz jego mało rozgarniętą asystentkę Jolę (Iwona Sitkowska), która na oczach widzów przechodzi przemianę w seksowną dziennikarkę z lokalnego tygodnika. Gdzieś pomiędzy nimi, niczym zjawa z przeszłości, przemyka także wyobrażenie Marcysia o sobie samym z dzieciństwa (Franciszek Folga/Nataniel Szczepanek/Witold Gryglewski), które na drodze konfrontacji, podczas parapsychologicznego seansu, pomaga bohaterowi w udzieleniu odpowiedzi na dręczące go pytania i tym samym znalezieniu właściwej drogi. Większość kreacji aktorskich jest do bólu przerysowana i przewidywalna. Dosłownością drażni także scenografia, a sygnalizowanie upływu czasu poprzez wyciemnianie przestrzeni scenicznej przywodzi na myśl występ szkolnego teatru dla którego blackout jest często jedynym dostępnym „efektem specjalnym“. Przez niemal połowę sztuki widzowie spoglądają wyczekująco w stronę wyeksponowanego na scenie sprzętu muzycznego, spodziewając się wreszcie mocnego uderzenia. Przychodzi ono, kiedy spora część publiczności zaczyna zapewne myśleć o tym, jak dyplomatycznie, w stylu angielskim, opuścić salę. Równię pochyłą, po której Exterminator stacza się w odmęty komercji, przedstawiono za pomocą mini koncertu w prześmiewczym tonie. Każdy z nas bowiem, najpewniej z własnego doświadczenia, zna plenerowe imprezy na prowincji, gdzie między prowizoryczną estradą a namiotem sprzedającym lokalne piwo rozcieńczone wodą sytuują się sprzedawcy baloników, popcornu i cukrowej waty, a wymalowane dziewczęta w białych kozaczkach przechadzają się w towarzystwie chłopców w lakierkach lub adidasach z bazaru. Rozochocone trunkami towarzystwo oczekuje skocznych wiązanek, przerywanych co jakiś czas kiczowato ckliwą balladą „na specjalne zamówienie pana w fioletowym garniturze z dedykacją dla jego prześlicznej małżonki, poparte dodatkowo odpowiednim banknotem“. Właśnie dla tych banknotów Exterminator gra kolejno Kocham Cię jak Irlandię Kobranocki, Life is life zespołu Opus (austriacka grupa jednego przeboju, o której mało kto dziś pamięta), Takie tango Budki Suflera i pasujące do estetyki wieczoru Kolorowe jarmarki zmiksowane z ponadczasowym biesiadnym Ore, ore. Na życzenie pań z koła gospodyń, częstujących muzyków domowym winkiem, Exterminator jest w stanie wykonać nawet Maryjannę (unplugged!) – w końcu popyt winien nakręcać podaż. Wszystko ma jednak swoją cenę, a komercyjny sukces łatwo przypłacić zawodowym wypaleniem. Chcąc temu zapobiec, w ostatniej ze scen muzycy zrzucają koszulki z logo wspierającej ich partii, by zaserwować zgromadzonym mocną dawkę szoku kulturowego. Grają to, co wypływa z ich serc: death metal w czystej postaci. W tym momecie kończy się opowieść o fikcyjnych bohaterach Kochanowa i okolic. Z festynu dożynkowego wracamy do nowohuckiego teatru, być może bogatsi o odpowiedź na pytanie: „mieć, czy być?“. Tam Jacek Wojciechowski, już nie jako niespełniony deathmetalowiec Marcyś, ale jako aktor i muzyk, przedstawia grupę Kurtyna Siemiradzkiego, złożoną z artystów krakowskich teatrów. Powstali, by dzielić się z publicznością swoją pasją i miłością do klasyki światowego rocka – muzyki opartej na żywym brzmieniu, autentycznej energii i uczuciach, która była ważnym czynnikiem kształtującym świadomość ich pokolenia, dziś systematycznie rugowanej z radiostacji, nie promowanej w mediach. Być może, jako artyści, z doświadczenia znają dylemat fikcyjnego Exterminatora. Zapewne nie raz zadawali sobie pytanie, na jak wielki kompromis może pozwolić sobie aktor, by zapewnić swoim dzieciom książki do szkoły i buty na zimę. To, że pod koniec spektaklu przedstawiają się jako istniejący zespół, nie jest tylko formą promocji. Staje się autentycznym wyznaniem, znacznie podnoszącym notowania banalnej historii przedstawionej w Kochanowie i okolicach. Tekst Przemka Jurka w ich interpretacji jest po prostu bardziej wiarygodny. Zanim odłożą gitary i ukłonią się wyjdą do ukłonów wykonują jeszcze Knockin’ on heaven’s door Boba Dylana i Gyöngyhajú Lány węgierskiej Omegi, w oryginalnej wersji językowej. Gdyby nie restrykcyjne przepisy przeciwpożarowe panujące w budynkach użyteczności publicznej, większość widzów w tym momencie zaczęłaby szukać zapalniczek… Kurtyna Siemiradzkiego buduje niesamowity, unikalny, koncertowy klimat, którego próżno szukać na odbywających się równolegle Juwenaliach. Daje tym samym dowód na to, że połączenie zawodu i autentycznej pasji jest możliwe. Katarzyna Misiuk, Teatralia Kraków Internetowy Magazyn „Teatralia“, numer 64/2013 Teatr Ludowy w Krakowie Kochanowo i okolice autor: Przemek Jurek reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Waligórski scenografia: Wojciech Stefaniak kierownictwo muzyczne: Max Szelęgiewicz obsada: Jagoda Pietruszkówna, Iwona Sitkowska, Krzysztof Górecki, Grzegorz Łukawski (gościnnie), Max Szelęgiewicz (gościnnie), Piotr Pilitowski, Jacek Wojciechowski oraz jako mały Marcyś: Franciszek Folga / Nataniel Szczepanek /Witold Gryglewski premiera: 1 lutego 2013 fot. mat. teatru Katarzyna Misiuk (ur. 1989), studentka teatrologii, absolwentka filologii germańskiej. Z teatraliami związana od 2012 roku. Interesuje ją teatr zabierający głos w sprawach ważnych i aktualnych. Miłośniczka tanga argentyńskiego. Jaka jest pani ulubiona piosenka i dlaczego właśnie ta? Niestety jest tak, że kiedy zakocham się w jakieś piosence, to odtwarzam ją wiele razy pod rząd przez wiele dni, a może nawet tygodni. Aż wchłonę jej każdą milisekundę i jest jakby częścią mnie. Wtedy staje się dla mnie niesłuchalna, praktycznie na zawsze. Szajka CeZika i polska muzyka (Dżem - Wehikuł czasu) Wciąż pamiętam ideał swój; Marzeniami żyłem jak król! Siódma rano, to dla mnie noc! Pracować nie chciałem, włóczyłem się!(T. Love - Chłopaki nie płaczą) Chłopaki... nie płaczą! Chłopaki... nie płaczą! Nie, nie, nie! Nie, nie, nie... nie!(Republika - Mamona) Ta piosenka jest pisana dla pieniędzy! Ta piosenka jest śpiewana dla pieniędzy! Ta piosenka jest nagrana dla pieniędzy! Ta piosenka jest wydana dla pieniędzy!(Kukiz i Piersi - Całuj mnie) Całuj mnie! Ja Ci to wszystko dam!(Lombard - Przeżyj to sam) Przeżyj to sam! Przeżyj to sam!(Krzysztof Krawczyk - Ostatni raz zatańczysz ze mną) Zatańczysz ze mną jeszcze raz, ostatni raz, Nim skończy się ten bal - nadziei Iskra błyśnie w nas, i zgaśnie w nas Jak niepotrzebna - łza! Wieczorem - łza! Wieczorem - łza!(Myslovitz - Scenariusz dla moich sąsiadów) Wieczorem przed mym domem, Wystawię ekran i wyświetlę film: Coś o mnie i o Tobie; Będę leczył chore sąsiadów sny...(Kaliber 44 - + i -) Plus i minus to jedyne co widzę... Plus i minus to jedyne co słyszę... Plus i minus to jedyne czym żyję... Ah, plus i minus to jedyne, jedyne... Plus i minus, plus i minus, plus i minus, plus i minus, plus i minus, Czy to plus, czy to minus był - Plus i minus, plus i minus, plus i minus - Ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem!(Lady Pank - Zawsze tam, gdzie ty) Już teraz wiem, że dni są tylko po to By do Ciebie wracać każdą nocą złotą. Nie znam słów, co mają jakiś większy sens, Jeśli tylko jedno, jedno tylko wiem - Być tam, zawsze tam, gdzie Ty... Yeah! English translationEnglish CeZik's group and the Polish tunes (Dżem [Jam] - Time Machine) I still remember my perfect life; All those dreams served me so right! Seven - let me sleep on! I had no job, I wandered around!(T. Love - Boys don't cry) The boys don't... They don't cry... The boys don't... They don't cry... No, no, no! No, no, no... no!(Republika [The Republic] - Money) This song is written 'cause we crave for money! This song is sung because we crave for money! This song's recorded 'cause we crave for money! This song's released because we crave for money!(Kukiz i Piersi [Kukiz and the Breasts] - Kiss me) Kiss me! I'll give you all of that!(Lombard [Pawn Shop] - Try it yourself) Try it yourself! Try it yourself!(Krzysztof Krawczyk - We'll dance together one more time) We'll dance together one more time, just one more time, Before the ball has ended - and a Spark of hope will dawn and dusk in us, As though a useless night falls - tear! The night falls - tear! The night falls - tear!(Myslovitz [Thought Spotter] - Scenario for all of my neighbors) When the night falls, in front of my house, I'll put a screen up and I'll play a film: About me and about you; I will try to heal my neighbors' dreams...(Kaliber 44 [Calibre 44] - + and -) Plus and minus is all I can see... Plus and minus is all I can hear... Plus and minus is all I can care... Oh, plus and minus is all there is, everything... Plus and minus, plus and minus, plus and minus, plus and minus, plus and minus, Was it plus or a minus, then - Plus and minus, plus and minus, plus and minus - A warning to protect you from danger!(Lady Pank - Always where you are) And yet I know why days are really there It's to see you when the night's in golden glare. I don't think that there are words which make some sense, If I know that thing, that one thing I can tell - Being there, always where you are... Yeah... Submitted by Kuba Dżejkob on Sat, 24/11/2018 - 22:12 RT @ISzafranska: Ta piosenka jest pisana dla pieniędzy Ta piosenka jest pisana dla mamony Na nagrodę nie musiał długo czekać ten nasz ortodoks. 20 Mar 2023 11:48:07 Na zdj. reklama kolekcji inspirowanej stylem Grzegorza Ciechowskiego Ta piosenka jest pisana dla pieniędzy! Ta piosenka jest śpiewana dla pieniędzy! Ta piosenka jest nagrana dla pieniędzy! Ta piosenka jest wydana dla pieniędzy! Republika, „Mamona” Kojarzycie piosenkę? Pewnie, że kojarzycie. To teraz podmieńcie sobie słowa i nućcie: Ta kolekcja jest zrobiona dla pieniędzy. I miejcie od razu z tyłu głowy, że nic w tym nie ma strasznego. Artysta, czy tego chce, czy nie, jest osobą publiczną. Jego wizerunek nie jest strzeżony przez zastępy elfów, jego twarz nie jest skrywana przed światem niczym twarz Spider-Mana, ani on sam nie jest nowym wcieleniem Lorda Voldemorta, którego imienia nie można publicznie wymawiać. Można z nim robić to, co robi się z Jezusem, Che Guevarą czy poczciwym Yodą. To znaczy: można z nim robić wszystko, bo jest przedmiotem popkultury takim, jak każdy inny. Zapewne wierni fani oburzą się teraz, bo jak można artystą handlować, do tego po jego śmierci. Ano, można. Między innymi dlatego, że artysta już nie żyje i sam z grobu nogą nie tupnie. A że rodzina pomysłowi przyklasnęła, prawa jakieś tam ma, to i podejmować takie decyzje w imieniu nieżyjącego może. Oczywiście, że można spierać się o to, czy moralne to decydować za kogoś, czy nie. Ale nie chodzi tu przecież o nic kompromitującego. Nikt nie zacznie produkować papieru toaletowego z podobizną Ciechowskiego, nikt nie nazywa jego nazwiskiem nowej marki środka do czyszczenia toalet, nikt nie szarga tej świętości, o którą wszyscy nagle chcą walczyć. Przeciwnie, na pomysł wykorzystania wizerunku Ciechowskiego wpadła jedna z lepszych polskich marek. Firma z wieloletnią tradycją, o ugruntowanej pozycji na rynku, która swoją kolekcją BYTOM THE CULTURE ICONS odniosła naprawdę spory sukces. I co złego było w ubraniach i dodatkach, inspirowanych stylem Marka Hłaski i Zbigniewa Cybulskiego? Czy ich dobre imię jakkolwiek ucierpiało? Bo ja mam wrażenie dokładnie odwrotne. Że wiele dzieciaków dopiero za sprawą tej akcji wklepało w Google te dwa nazwiska. Że może zainteresowało ich, kto to ten Hłasko, może nawet sięgnęło po „Pięknych dwudziestoletnich” albo „Pierwszy krok w chmurach”. Może wielu starszych westchnęło z sentymentem, przypominając sobie co lepsze role Cybulskiego? Teraz na stronie marki Bytom czytamy, że inspiracją do stworzenia kolejnej odsłony kolekcji stał się Grzegorz Ciechowski, najwybitniejszy poeta polskiego rocka, kompozytor, producent muzyczny, muzyk, lider i wokalista zespołu Republika. Autor tekstów piosenek, felietonów oraz muzyki filmowej. Solową działalność estradową prowadził jako Obywatel oraz Grzegorz z Ciechowa. Że kolekcja ta jest częścią projektu, mającego na celu przypomnienie wybitnych osobowości polskiej kultury i będzie dostępna w sklepach od 2 października. Tymczasem w kalendarzach wciąż wrzesień, a wrzask się podniósł nieziemski. Wszyscy czują się w obowiązku bronić czci zmarłego, bo on sam odgradzał się niegdyś od komercji. Zapominają jednak, że bycie artystą niesie ze sobą nie tylko sławę i nieśmiertelność, ale i utratę prywatności. Z osoby staje się towarem, czy tego się chce, czy nie. Jeżeli ludzie chcą nosić rzeczy inspirowane stylem Ciechowskiego, dajmy im do tego prawo. Też możecie podejrzeć sąsiada i kupić w Lidlu identyczne jak on portki. A że ktoś na tym zarobi? Tak jest urządzony ten świat. Może gdyby Bytom był marką nieznaną. Może gdyby kolekcja nie miała wcześniejszych osłon z Hłaską i Cybulskim. Może gdyby padał deszcz i miałabym gorszy humor. Może wtedy też oburzyłabym się, że jak tak można handlować wizerunkiem zmarłego. ALE NIE. Nie oburzę się, bo nie ma do tego powodu. Na więcej zdjęć z kolekcji czekam jak na Gwiazdkę i jeśli pojawią się t-shirty z wizerunkiem Ciechowskiego, sama dumnie będę je nosić na piersi. Bo tak, Ciechowskiego uwielbiam. Bo tak, tęsknię za nim i wierzę, że nie wszystek umarł. I nie widzę kompletnie nic złego w tym, że poza moim sercem znajdzie swoje miejsce też w szafie. A sfrustrowani niech posłuchają sobie piosenki. I wrzucą na luz, bo od złości robią się zmarszczki na twarzy. Słowa "ta piosenka jest pisana dla pieniędzy" przyjmowano wprost - że ja tu przedstawiam jakiś haniebny proceder, któremu się właśnie oddaję. Ma Pan wiele propozycji, tylko nieliczne wybiera.
JAnikPL zapytał(a) o 19:39 Ta piosenka (pisana) dla pieniędzy? Co sądzisz o niej? Oddaj swój głos, aby poznać wyniki ankiety lub zobacz wyniki
IRzuO.
  • 9cyvdt1ayl.pages.dev/200
  • 9cyvdt1ayl.pages.dev/208
  • 9cyvdt1ayl.pages.dev/361
  • 9cyvdt1ayl.pages.dev/344
  • 9cyvdt1ayl.pages.dev/119
  • 9cyvdt1ayl.pages.dev/248
  • 9cyvdt1ayl.pages.dev/279
  • 9cyvdt1ayl.pages.dev/159
  • 9cyvdt1ayl.pages.dev/108

    • ta piosenka jest pisana dla pieniędzy